ಭೂತಾಯಿ

"ಭೂತಾಯಿ "

ಪ್ರಶಾಂತತೆಯ ಮಡಿಲು ಅವಳದು ,
ನೀರವತೆಯ ನಡುವೆ ಶಬ್ದ -ಸಿರಿಯು ಅವಳದು ,
ಜಗಕೆಲ್ಲಾ ನಿರಂತರ ಚೇತನ-ಶಕ್ತಿ,ವಿಶ್ವರೂಪ ಅವಳದು... 

ಗಡಿಬಿಡಿಯ ಈ ಕಪಟ ಸಂತೆಯಲಿ , 
ಕಾಂಚಾಣದ ಮಹಿಮೆ ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ,ಎಲ್ಲರಲೂ ಬೇರೂರಿ ಕುಣಿಯುತಿಹುದು,
ದಾಹ ದುರಾಸೆಗಳ ಜಾಲದಲಿ ಹುಚ್ಚನಾಗಿಸಿಹುದು ಪ್ರತಿ ಮನುಜನನು,
 ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಮುತ್ತಿ,ಕಿತ್ತು-ಕಸಿದು-ಹಂಚಿ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೂ ,
ಮಾನವನ ಅಗಣಿತ ಅವಮಾನಗಳ ಹೊರೆಯಲಿ 
ಬೇಯುತಿಹಳು ಅವಳು. . . 

ಮಾನವನ ವಿಕೃತ -ವಿಕಟ ಆಟಗಳೆಲ್ಲವನು ,
ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆಕ್ರಂದನವನು ಸಹಿಸುತ ಸ್ತಬ್ಧಳು ಅವಳು

ಉರುಳುತಿಹ ಗಾಲಿಗಳು , 

ಹೊಗೆಯುಗುಳುತಾ ಚೀರುತಿಹ ಯಂತ್ರಗಳು ,

ಕುಕ್ಕುವ ನೋಟಗಳು

ತನ್ನೊಡಲ ಬಗೆಯುತಿರೆ ,

ಭಾವರಹಿತ ನಗುವ ಕಂಗಳಲಿ ತುಂಬಿ, 

ದಣಿದು- ಬಳಲಿದರೂ , ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸತ್ವವ ಹೀರಿ ರಾರಾಜಿಸಿದರೂ 

ಕ್ಷಮಿಸುತಿಹಳು ಪ್ರತಿ ಬಾರಿಯೂ . . .

ಸೆಟೆದು ನಿಂತರೆ ಆಕೆ ,

ಕೋಪದಲಿ ಕಂಪಿಸಿದರೆ ಒಮ್ಮೆ ,

ದಾಳ ಬೀಸಿದರೆ ಆಕೆ ,

ಧೂಳಿಪಟವು ಮಾನವನ ಆಟಗಳೆಲ್ಲವೂ . . . 

ಒಡಲ ಬಿಸಿಯಲಿ ತತ್ತರಿಸುವ ,

ದೈನ್ಯನೋಟದಲಿ ಬೇಡುವ ಸರದಿ ಮಾನವನದು ಆಗ ,

ಬರಡು ಮನಕೆ ಕುರುಡು ಭಾವಗಳು ಎಂತು ಆಸರೆಯಾಗಬಲ್ಲವು ,

ಎಸಗಿದ ಪಾಪ-ಕರ್ಮಗಳೆಲ್ಲವೂ ರಕ್ಷಿಸದು ಅಂದು . . . 

ಮುಕ್ತಳಾಗುವಳು ತಾಯಿ,

ನಿರ್ವಾಣ ಹಬ್ಬುವುದು ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ,

ಚಿಗುರುವುದು ಹೊಸ ಚಿಗುರು , 

ಉದಯಿಸುವುದು ಹೊಸ ಪರ್ವವು . . . 

ದುರಾಲೋಚನೆಯ ನಡುವೆ ದೂರಾಲೋಚನೆಯ ಸಮಯವಿದು ,

ಸಂರಕ್ಷಣೆಯ ಹಾದಿಯ ಈಗ ತುಳಿಯದಿರೆ ,

ಅಂತ್ಯ-ರಾಗದ ಜೋಗುಳವ ಹಾಡುತಾ , ನಿಪಾತಕೆ ತಳ್ಳುವಳು 

ರಕ್ಷಕಿಯು , ಸಲಹಿ-ಪೋಷಿಸಿದ ಮಾತೆಯು,

ಚಂಡಿ -ಭಕ್ಷಕಿ ಆಗುವಳು ಆಗ . . . 

-ಪ್ರಜ್ಞಮಾಲಾ