ನೀನ್ಯಾರೋ

ನೀನ್ಯಾರೋ

ಮನವು ಜಾರಿತು ಮೌನವಾಗಿ,

ನಿನ್ನ ನಗುವ - ಮೋಡಿ ನೋಡಿ 

ಮಾತು ಕರಗಿ, ಮೌನಳಾದೆ ,

ನಿನ್ನ ಕಂಚಿನ ದನಿಯ ಕೇಳಿ  

ನಿನ್ನ ನೋಟದ ಮತ್ತು ಏರಿ ,

ವಿಧಿಯೇ ಇಲ್ಲದಂತೆಯಾಗಿ ...

ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತ ದಿಟ್ಟಿಸುತಲಿರುವೆ   ,

ಕಾಯುತಿರುವೆ ನಿನ್ನದೇ  ದಾರಿ  . . .

ಬಿಡಿಸಿದಷ್ಟೂ ಒಗಟು ನೀನು ,

ವಿಸ್ಮಯಗಳ ಸುಳಿ-ಮಿಂಚು  ನೀನು ,

ಮರೀಚಿಕೆಯೋ , ಧ್ರುವ ತಾರೆಯೋ  . . .

ಏನೆಂದು ತಿಳಿಯಲಿ ನಿನ್ನ ನಾನು !!! 

ಪೀಡಿಸುತಿರುವೆ ಯಾಕೋ ಹೀಗೆ ... ?

ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಸಿ ಮಾಯವಾದ,

ಸ್ವಪ್ನ-ನಗರಿಯಲ್ಲೇ ವಿಹರಿಸುವ 

ನೀಲಿ ಕಂಗಳ ,

ಆ ನನ್ನ ನಲ್ಲ ನೀನಲ್ಲವೇನು ?

ಕ್ಷಮೆ

ಕ್ಷಮೆ

 ಎಲ್ಲರಲೂ ಇಹುದು ಈ ಸುಪ್ತ ಕೋಣೆ. . . 

ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೊಂದು ಕತ್ತಲೆಯ ಕೋಣೆ,

ಏನೆಲ್ಲಾ ಅಡಗಿದೆಯೋ ನಾನಂತೂ ಕಾಣೆ . . .

ಕದವ ತೆರೆದೆ ನೀನು ,ಕುತೂಹಲದಿ ಇಣುಕಿದೆ  ನಾನು ... 

ಕಂಡೆ ಸುಂದರ ಸ್ವಪ್ನಗಳ ಬೃಂದಾವನ ,

ಸಾಧಿಸುವ ಸ್ಥೈರ್ಯ --ಅದೆಂತಹಾ ಕೆಂಪು ಕಿರಣ ,
 

ರಾಗ ,ದ್ವೇಷ ,ಮೋಹ ,ಪಾಶ ---ಕಳಚಿ ಎಲ್ಲ ಕೃತಕ ವೇಷ ,

ತೋರಿದೆ ನಿನ್ನ ಕೋಮಲ ನಿಜ ಸ್ವರೂಪ 

ಆ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳ ಮಂಥನ...

ಕಂಡೆ ಎಳೆಯ  ಕಂದಮ್ಮನ ಆಕ್ರಂದನ . . .

ಕುತೂಹಲ ಹೆಚ್ಚಿತು ನನಗೆ,

ಬಿರಿಯಿತು  ಸಂಯಮ-ಜ್ಞಾನದ ಪರದೆ. . . 

"ಇಷ್ಟಿರುವುದ " ಅಷ್ಟು ಮಾಡಿ . . . 

ಇರುವೆಯನ್ನೂ "ಆನೆ " ಮಾಡಿ . . .

ಮೀಟಿದೆ ನಾ ನಿನ್ನಲಿ "ಅಪಸ್ವರ"ದ ವೀಣೆ 

ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲೇ ಬದಲಾಯಿತು ಆ  ಸುಂದರ ಸಲ್ಲಾಪ ,

ಮಿಂಚಂತೆ ಸುಳಿಯಿತು ನಿನ್ನಲಿ ನೋವಿನ ಸೆಲೆ . . . 

ಆಡಿ ಹೋದ ಮಾತುಗಳು  ಹಿಂದಿರುಗಲಾರದು ,

ನಿನ್ನ ನೋವಿಗೆ ನನ್ನ ಮನವಿ ಮದ್ದಾಗಲಾರದು . . . 

ಆದರೂ  ಬೇಡುತಿರುವೆ ನಾ ನಿನ್ನಲಿ ಕ್ಷಮೆ ,

ದಯಮಾಡಿ ಮನ್ನಿಸು.... 

ಕರುಣಿಸು ಮತ್ತದೇ 

ಸ್ನೇಹ-ವಿಶ್ವಾಸದ ಸುಂದರ ಬೆಸುಗೆ . . . 

-ಪ್ರಜ್ಞಮಾಲಾ